بذر جادو

«بذر جادو» روایتی است از زندگی فلیکس فیلیپس، کارگردان تئاتر، که در پی دسیسه‌چینی نزدیک‌ترین همکارش که در حقیقت دشمن دیرینه اون بوده مجبور به ترک حرفه‌اش در تئاتر می‌شود و تن به تبعیدی خودخواسته می‌دهد. تبعیدی که زمینه‌ساز انتقام است. انتقام از تمام کسانی که او را از کارگردانی اثر محبوبش – طوفان – محروم کرده‌اند.

«مارگارت آتوود»، که پیش‌ازاین با رمان‌هایی چون سرگذشت ندیمه، عروس فریبکار و آدمکش کور نزد فارسی‌زبانان شناخته‌شده، این بار به سراغ نمایشنامه طوفان شکسپیر رفته و اثر درخور تحسین دیگری را منتشر کرده است. بذر جادو را می توان بازخوانیِ «طوفان» از زبان آتوود دانست.

مارگارت آتوود  شاعر، داستان‌نویس، منتقد ادبی و فعال سیاسی سرشناس کانادایی است. او جوایز ادبیات پرنسس آستوریاس و آرتور سی کلارک را دریافت کرده‌است؛ پنج بار برای جایزه بوکر نامزد شده که از این میان یکبار برنده آن بوده‌است.

همچنین، بارهای متعدد در مرحله پایانی جایزه فرماندار کل کانادا حضور داشته و دو بار آن را بدست آورده‌است. نام او در سال دو هزار و یک در میان ‌‌ستاره‌داران پیاده‌راه مشاهیر کانادا قرار گرفت.

او همچنین یکی از بنیان‌گذاران بنیاد نویسندگان کانادا است؛ سازمانی غیرانتفاعی که برای تقویت جامعه نویسندگان کانادا می‌کوشد. در کنار خدمات بی‌شمارش به ادبیات کانادا، او از متولیان بنیان‌گذاری جایزه شعر گریفین است. کتاب‌‌های آدمکش کور (برندهٔ جایزهٔ بوکر سال دوهزار) و اوریکس و کریک از آثار او هستند.

آتوود یکی از نامزدان دریافت جایزه ادبی نوبل ۲۰۱۷ بود.

بخش کوتاهی از کتاب:

یک‌باره سقوط کرده بود. بادش خالی‌شده بود. از عرش به فرش افتاده بود. تکه‌پاره‌های زندگی پوک و توخالی‌اش را به هم وصله زده بود و در بیغوله‌ای روزگار می‌گذراند، انگار در مرداب فراموشی غرق‌شده باشد؛ و تونی، آن کثافت متظاهر و خودنما حالا با کله‌گنده‌ها می‌پرد و شامپاین سرمی‌کشد و خاویار و گوشت چکاوک و خوک کوفت می‌کند و توی ضیافت‌های رسمی شرکت می‌کند و دار و دستۀ کاسه‌لیس‌های چاپلوسش مجیزش را می‌گویند…

همان‌هایی که روزگاری کاسه‌لیس فلیکس بودند.