نسیم نیکلاس طالب (متولد ۱۹۶۰) نویسنده، دانشور، آماردان و تحلیلگر ریسک لبنانی-آمریکایی است که آثارش بر مسائل تصادفی بودن و احتمال و عدم قطعیت متمرکز است. کتاب قوی سیاه او، که در سال ۲۰۰۷ منتشر شد، در ارزیابی ساندی تایمز به عنوان یکی از ۱۲ کتاب اثرگذار بعد از جنگ جهانی دوم توصیف شده‌است.

او نویسنده آثاری پرفروش است و استاد دانشگاه‌های بسیاری بوده‌است. او هم‌اکنون استاد مهندسی ریسک در مدرسه مهندسی تندن دانشگاه نیویورک است. او هم چنین در زمینه فاینانس ریاضی، تجارت در وال استریت، مشاوره سرمایه‌گذاری فعالیت کرده‌است. او شاغل در زمینهٔ مالیه ریاضیاتی، مدیر صندوق پوشش ریسک، مدیر معامله‌گر با ابزار مشتقه نیز بوده، و هم‌اکنون به عنوان مشاور علمی مارک اسپیتزنیگل فعالیت می‌کند.

او لیسانس و فوق لیسانس خود را از دانشگاه پاریس، ام بی ای از مدرسه وارتون دانشگاه پنسیلوانیا، و دکترای علوم مدیریت را از دانشگاه پاریس (دوفین) گرفته‌است.

او از روشهای مدیریت ریسک مورد استفادهٔ صنعت فاینانس انتقاد کرد و در خصوص بحران‌های مالی هشدار داد و متعاقباً از بحران مالی ۲۰۰۸-۲۰۰۷ منتفع شد. او مدافع چیزیست که آن را یک جامعه «مقاوم نسبت به قوی سیاه» می‌خواند، به این معنا که جامعه بتواند رخدادهایی که پیش‌بینی شان سخت است را تحمل کند. او پادشکنندگی در سیستم‌ها را پیشنهاد می‌کند که به معنای منتفع شدن و رشد از رخدادها، خطاها و نوسانات تصادفی است

او به انگلیسی، فرانسوی، عربی کلاسیک مسلط است و از لحاظ محاوره‌ای به ایتالیایی و اسپانیایی مسلط است و می‌تواند متون کلاسیک به یونانی، لاتین، آرامی و عبری باستان را علاوه بر کنعانی بخواند.

در حالی که در تئوری، تصادفی بودن خاصیتی ذاتیست، در عمل، تصادفی بودن اطلاعات ناکامل است.

وقتی از او دربارهٔ مبارزات انتخاباتی حزب جمهوری‌خواه در سال ۲۰۱۲ سؤال شد در صفحه فیسبوک اش نوشت: «تنها کسی که به او اعتماد دارم، ران پال است».

ایده‌ها و نظریه‌ها

کتاب «تختخواب پروکروستس» طالب مسئله اصلی را خلاصه می‌کند: «ما انسان‌ها، که با محدودیت‌های دانش و چیزهایی که مشاهده نمی‌کنیم، چیزهای دیده نشده و ناشناخته روبرو هستیم، با چلاندن زندگی و جهان به صورت ایده‌های جذاب کالایی شده، تنش را برطرف می‌کنیم». طالب با رویکردهای افلاطونی (یعنی نظری) به واقعیت مخالف است؛ این رویکردها مردم را جای این که اصلاً نقشه ای وجود نداشته باشد، به سمت نقشه نادرستی از واقعیت سوق می‌دهد. او با بیشتر نظریه‌پردازی‌های علوم اقتصادی و بزرگ اجتماعی مخالف است، این نظریه‌ها از نظر وی، به شدت از مشکل استفاده بیش از حد از نظریه اشکال افلاطون رنج می‌برد. او براساس این و سایر سازه‌ها، از آنچه او را «جامعه مقاوم قوی سیاهی» می‌نامد، دفاع می‌کند، به معنای جامعه ای که می‌تواند در مقابل وقایع دشوار به پیش‌بینی تاب بیاورد.

او همچنین پیشنهاد کرده‌است که سیستم‌های بیولوژیکی، اقتصادی و سایرین توانایی بهره‌مندی و رشد از نوسانات – از جمله انواع خاص خطاها و وقایع تصادفی – را دارند؛ مشخصه ای از این سیستم‌ها که وی آن را پادشکنندگی می‌نامد. وی همچنین معتقد است که دانشگاه‌ها در روابط عمومی و مدعی اعتبار شدن بهترند تا ایجاد دانش. او استدلال می‌کند که دانش و فناوری معمولاً توسط آنچه او “سرهم بندی تصادفی ” می‌نامد ایجاد می‌شود و نه با تحقیق هدایت شده از بالا به پایین،  و آزمایش مشابه گزینه را به عنوان راهی برای بهبود عملکرد نسبت به تحقیقات هدایت شده به عنوان یک شیوه روش اکتشاف علمی پیشنهاد داده، رویکردی که او آن را سرهم‌بندی مقعر می‌نامد.

طالب خواستار لغو جایزه نوبل در اقتصاد شده و گفت: خسارت ناشی از تئوری‌های اقتصادی می‌تواند ویران کننده باشد. او با دانش از بالا به پایین به عنوان یک توهم آکادمیک مخالف است. طالب همراه با اسپن گاردر هاگ، اظهار می‌کند که قیمت گذاری اختیارهای معامله به روش «اکتشافی» توسط اپراتورها تعیین می‌شود، نه توسط یک مدل، و مدل‌ها مانند «درس دادن به پرندگان در مورد نحوه پرواز» هستند. معلم و نویسنده پابلو تریانا با استناد به هاگ و طالب، این موضوع را مورد کاوش قرار داده‌است و می‌گوید شاید حق با طالب باشد که اصرار داشته باشد که با بانک‌ها به عنوان ادارات فراهم آورنده کالاهای عمومی برخورد شود که از پذیرفتن ریسک احتمالاً مهلک بازداشته شوند، اما صندوق‌های پوشش ریسک و دیگر نهادهایی که تابع مقررات نیستند باید بتواند هر آنچه می‌خواهند بکنند.

نوشته‌های طالب در مورد خطای مقایسه تصادفی بودن در دنیای واقعی با «تصادفی ساختارمند» در فیزیک کوانتومی که در آن احتمالات به‌طور قابل ملاحظه ای قابل محاسبه هستند و بازی‌های شانس مانند کازینوهایی که احتمال در آنها به‌طور مصنوعی ساخته می‌شود بحث می‌کنند. طالب این را ” مغالطه لودی ” می‌نامد. استدلال او بر این عقیده است که مدلهای پیش‌بینی شده براساس تئوری اشکال افلاطون، به سمت خلوص ریاضی گرایش پیدا کرده و برخی از ایده‌های کلیدی را در نظر نمی‌گیرند، مانند: عدم امکان در اختیار داشتن تمام اطلاعات مربوطه، این که تغییرات ناشناخته کوچک در داده‌ها می‌تواند تأثیر بسیار زیادی داشته باشد، و تئوری‌ها / مدل‌هایی که مبتنی بر داده‌های تجربی هستند و نمی‌توانند حوادثی را که اتفاق نیفتاده است اما می‌توانند رخ دهند در نظر بگیرند. او با بحث در مورد مغالطه لودیک در قوی سیاه، می‌نویسد: “دیدن بخش تاریک ماه سخت تر است؛ تاباندن پرتوی چراغ روی آن انرژی بر است. به همین ترتیب، تاباندن پرتوی نور بر نادیده، از لحاظ تلاش هم محاسباتی و هم ذهنی، پرهزینه است. “

طالب چالش اصلی خود را نگاشت دادن عقاید خود در مورد “استحکام” و ” پاد شکنندگی ” توصیف کرده‌است، یعنی نحوه زندگی و عمل در دنیایی که ما نمی‌فهمیم و ایجاد مقاومت نسبت به حوادث قوی سیاه. طالب ایده “ربع چهارم” را در حوزه قرار گرفتن در معرض معرفی کرد. یکی از کاربردهای آن در تعریف او از مؤثرترین (یعنی دارای کمترین شکنندگی) رویکرد مدیریت ریسک است: آنچه او استراتژی «هالتر» می‌نامد و مبتنی بر اجتناب از وسط و به جای آن تأکید بر ترکیب خطی منتهی درجه‌ها، در همه حوزه‌ها از سیاست تا اقتصاد تا زندگی شخصی شخص است. طالب اینها را نسبت به خطاهای تخمین مقاوم تر می‌داند. به عنوان مثال، وی بیان کرده که سرمایه‌گذاری پول در سرمایه‌گذاری‌های با «ریسک متوسط» بی‌معنی است، زیرا محاسبه خطر اگر نه محال، دشوار است. استراتژی ارجح او این است که هم در عین حال بیش از حد محافظه کار باشد و هم بیش از حد پرخاشگر باشد. به عنوان مثال، یک سرمایه‌گذار ممکن است ۸۰ تا ۹۰٪ از پول خود را در ابزارهای مالی بسیار ایمن مانند اوراق خزانه داری قرار دهد، و بقیه به شرطهای سوداگرانه بسیار ریسک و متنوع بروند. یک پیشنهاد جایگزین شرکت در شرط‌بندی‌های بسیار سوداگرانه با ضرر احتمالی بسیار کم است.

طالب اظهار می‌دارد که با اتخاذ این استراتژی‌ها، یک پورتفولیو می‌تواند «مقاوم» باشد، یعنی در معرض مثبت با حوادث قو سیاه قرار بگیرد و در عین حال ضررهای ناشی از چنان رخدادهای تصادفی را محدود کند.  او به همراه دونالد گمن و هلیت گمن، «هالتر حداکثر آنتروپی» را مدلسازی کردند که شامل «محدود کردن تنها آنچه می‌تواند محدود شود (به روشی مقاوم) و به حداکثر رساندن آنتروپی در جاهای دیگر» است، بر اساس این بینش ای تی جینز که آنتروپی زندگی اقتصادی تحت محدودیت‌های ناشی از مقررات و سایر موارد افزایش می‌یابد. طالب رویکرد مشابه هالتر را به سلامتی و ورزش نیز اعمال می‌کند. او توصیه می‌کند به جای اینکه روزانه ورزش مرتب و متوسط انجام دهید، بهتر است بیشتر اوقات یک تمرین کم‌تحرک مانند پیاده‌روی آرام را انجام دهید، در حالی که گاهی اوقات به تلاش شدید بپردازید. او ادعا می‌کند که بدن انسان تکامل پیدا کرده تا در محیطی تصادفی با غیرمنتظره‌های گوناگون ولی تلاش شدید و استراحت بسیار زندگی کند.

وی به عنوان مهمان ویژه در گزارش رون پل آزادی در ۱۹ مه ۲۰۱۷ ظاهر شد و حمایت خود را از سیاست خارجی غیر مداخله گر اظهار داشت. طالب بعداً با ران پاول و رالف نادر در برنامه‌های هر یک در حمایت از کتاب پوست در بازی ظاهر شد، کتابی که به هر دو نفر آنها اختصاص یافته بود.

طالب در کتاب پادشکننده و در مقالات علمی نوشت که اگر ساختار آماری از عادات در جامعه مدرن متفاوت خیلی تا حد زیادی نسبت به محیط زیست آبا و اجدادی بشریت تغییر کند، تجزیه و تحلیل مصرف باید کمتر بر ترکیب و بیشتر بر روی بسامد تمرکز کند. به عبارت دیگر، مطالعاتی که ماهیت تصادفی تأمین مواد مغذی را نادیده گرفته، معتبر نیستند.

طالب مقاله ای را با یانر بار-یام و جان نورمن به نام خطر ابتلا به بیماری همه گیر از طریق عوامل بیماری‌زایی جدید – کوروناویروس: یک یادداشت نوشت. این مقاله که در تاریخ ۲۶ ژانویه منتشر شد این موضع را داشت که SARS-CoV-2 به اندازه کافی توسط سیاست گذاران و متخصصان پزشکی جدی گرفته نمی‌شود.